Ο «πολιτισμός» του πραγματικού και σκοτεινού μεσαίωνα” είναι ο τίτλος του άρθρου του Δημοσιογράφου και εκδότη της εφημερίδας ΜΑΧΗΤΗΣ, Νικολάου Κανή, που αναφέρεται στη θεατρική παράσταση του κου Χριστόφορου Ζαραλίκου «Κι εγώ υπάλληλος είμαι».
Γράφει ο Νικόλαος Κανής, δημοσιογράφος, εκδότης της εφημερίδας ΜΑΧΗΤΗΣ
ΑΛΗΘΕΙΑ, από πού εκπορεύεται το απόλυτο δικαίωμα κάποιων ανθρώπων να μπορούν ελεύθερα να υβρίζουν τον Χριστό, να βλασφημούν, να καταπατούν κάθε ιερό και όσιο της Ορθοδοξίας, να λοιδορούν την πίστη μας, σ’ εμάς, δε, που λατρεύουμε τον Θεό, να απαγορεύεται να αντιδράσουμε, ούτε – καν – στον ελάχιστο.
Να μην μας επιτρέπεται να προασπίσουμε τις αξίες μας, να πούμε κι εμείς τη γνώμη μας. Και αν τολμήσουμε, θεωρούμαστε άξιοι κοινωνικού εξοβελισμού, χαρακτηριζόμενοι «σκοταδιστές», «ταλιμπάν» και τα λοιπά στερεότυπα.
ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ και αυτοδιοικητικές αρχές της πόλης του Αγρινίου εξέφρασαν την αντίθεσή τους με τη θεατρική παράσταση του κου Χριστόφορου Ζαραλίκου «Κι εγώ υπάλληλος είμαι» (προγραμματισμένη για τις 9/3), και του ζήτησαν να την ακυρώσει.
ΚΑΠΟΙΟΙ τους κατηγόρησαν με την προαναφερθείσα γνωστή (και συνεχώς επαναλαμβανόμενη) αηδιαστική πλέον καραμέλα του «μεσαιωνισμού», του «οπισθοδρομισμού» κ.λπ.
Η ΑΦΙΣΑ της παράστασης δείχνει τον ηθοποιό ντυμένο Χριστό (ως καρικατούρα), με χιτώνα, ακάνθινο στεφάνι και δύο τρύπια εικοσάευρα στις ανοικτές πληγωμένες παλάμες Του… Ξεκάθαρος χλευασμός. Σαφή τα μηνύματα, το ηπιότερο των οποίων είναι η πλήρης εκκοσμίκευση του Σωτήρος Χριστού.
ΜΕΤΑΞΥ των άλλων, στο ενημερωτικό κείμενο της παράστασης αναφέρεται:
“Στην παράσταση συμμετέχουν όλοι οι υπάλληλοι της Ιστορίας της ανθρωπότητας, από τον Θεό, τον Εφιάλτη και το Ιούδα, μέχρι την Κοκκινοσκουφίτσα και τον Κακό Λύκο, που ήταν καλός λύκος, αλλά ήταν κι αυτός υπάλληλος”.Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ μας καλεί λοιπόν στην παράσταση, για να διασκεδάσουμε γελώντας με τον Θεό που είναι υπάλληλος και ισάξιος του Ιούδα, της κοκκινοσκουφίτσας, του λύκου!
Κι επειδή οι εκπρόσωποι του τόπου μας διαφώνησαν με την προσπάθειας εξευτελισμού του Τριαδικού Θεού του σύμπαντος κόσμου, είναι, σύμφωνα με τους «προοδευτικούς» ανθρώπους της πόλης μας, «καθυστερημένοι», «σκοταδιστές» και τα λοιπά ειωθότα του γνωστού – ξεφτισμένου πλέον – «ποιήματος».
ΟΦΕΙΛΟΥΝ, όμως, να γνωρίζουν
όλοι αυτοί οι άνθρωποι και ο ηθοποιός, ότι σ’ αυτή την πόλη (σ’ όλη τη χώρα, σ’ όλο τον κόσμο) ζουν και ορθόδοξοι χριστιανοί πολίτες, οι οποίοι δεν επιθυμούν να τους προσβάλλουν – και μάλιστα μ’ αυτόν τον άκρως ιταμό τρόπο – την πίστη και την λατρεία προς τον Τριαδικό Θεό, τον Οποίον προσκυνούν με ευγνωμοσύνη και ευλάβεια.
Η «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» λοιπόν, την οποία επικαλούνται, είναι να καταπατούν στη λάσπη της βλασφημίας τους τα πιστεύω των άλλων; Αν πράγματι αυτή είναι η θέση τους, η άποψή τους, λυπούμαστε ειλικρινά, διότι μεταξύ των συμπολιτών οι οποίοι εκφράσθηκαν δημοσίως με τον προαναφερθέντα τρόπο, είναι και άνθρωποι τους οποίους εκτιμώ και σέβομαι.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ τίποτε με τον κ. Ζαραλίκο˙με το πνευματικό προϊόν διαφωνούμε, με τη συγκεκριμένη παράσταση. Όμως να τον ρωτήσουμε, και όλους όσοι μας κατηγορούν ως σκοταδιστές: γιατί δεν τα βάζουν με τον Μωάμεθ, τον Βούδα, τον Βράχμα;
Να κάνουν «σάτιρα» και χιούμορ γελοιοποιώντας τον Αλλάχ… Διότι εκεί δεν αστειεύονται. Παίρνουν κεφάλια. Ενώ οι χριστιανοί σκύβουμε το κεφάλι δεχόμενοι αδιαμαρτύρητα τα ραπίσματα, τα χαστούκια, τους πτυσμούς. ΦΤΑΝΕΙ. Κάπου υπάρχουν όρια. Ας ψάξουμε όλοι μέσα μας, ας μιλήσουμε με τους εαυτούς μας, να δούμε ποιος πραγματικά είναι ο προοδευτικός και ποιος ο σκοταδιστής. Ποιος ήταν και είναι ο Επαναστάτης και ποιος ο βολεμένος.
ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ, αγαπητοί συμπολίτες, χλεύαζαν και εξευτέλιζαν τον Στάλιν, τον Λένιν, τον Μαρξ με ακατανόμαστο τρόπο, οι άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν και ασπάζονται τις απόψεις τους, θα έπρεπε να σιωπήσουν; Να σκύψουν το κεφάλι;
Σαφώς και όχι, και βεβαίως θα είχαν απόλυτο δίκιο. Και ο υπογράφων μαζί τους. Με την Ορθοδοξία γιατί επιτρέπεται να παίζουν, να της φέρονται ως κλοτσοσκούφι, όσοι και όποτε επιθυμούν; ΑΥΤΗ η αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα συνθέτει ισονομία και ισοπολιτεία; ΟΧΙ.
Τούτη η δυσμενής διάκριση αποτελεί προσβολή στην ατομική ελευθερία και απουσία κάθε σεβασμού στα προσωπικά πιστεύω του κάθε ανθρώπου. Στις περισσότερες πολιτισμένες χώρες του κόσμου (πραγματικά πολιτισμένες και όχι κατ΄επίφασιν) αυτό το είδος της διάκρισης – η απορριπτική διαφορά – (discrimination) συνιστά σοβαρό ποινικό αδίκημα.
ΓΕΝΝΑΤΑΙ λοιπόν το απλό ερώτημα: αν κάποιοι πιστεύουν και επιμένουν ότι η σάτιρα δεν επιδέχεται κριτικής, ότι είναι ανεξέλεγκτη και πέραν κάθε περιορισμού, γιατί δεν γελοιοποιούν τα δικά τους πιστεύω, τις αρχές τους, τις υψηλές αξίες τους; Γιατί δεν εμπαίζουν ό,τι έχουν θέσει ως στόχο , ως σκοπό ζωής; Σάτιρα χωρίς περιορισμό, χλευασμός χωρίς όρια…
Στα δικά τους όμως ιδεώδη, όχι στα πιστεύω των συνανθρώπων τους.ΑΣ ΜΗ ΓΕΛΙOΜΑΣΤΕ. Το εύκολο θύμα είναι ο Χριστός. Διότι πετροβολείται, χωρίς να γυρίσει και να ανταποδώσει. Γιατί αν αποφασίσει να ανταποδώσει…
ΕΙΝΑΙ αυτονόητο ότι δεν ζητάμε από ανθρώπους οι οποίοι δεν πιστεύουν να πορεύονται με ευλάβεια προς τον Θεό. Ζητάμε όμως το προφανές: Να σεβαστούν τους συνανθρώπους τους που πιστεύουν στον Θεό, τον ευγνωμονούν, τον λατρεύουν.
ΕΚΤΙΜΩ ότι με οποιαδήποτε άποψη, με οποιαδήποτε λογική, το δικαιούμαστε.
ΔΙΟΤΙ, αν ούτε αυτό το ελάχιστο δικαιούμαστε, τότε η ζούγκλα μπρος στη σημερινή κοινωνία μας, θα μοιάζει με τόπο ειρήνης και χαράς…
